VPRO Gids 18 tot 25 februari 2023: Malen op pedalen, Interview met Katja de Bruin
"In Het laatste voorjaar verkeert een lerares in crisis en vertrekt per fiets naar Oekraine, somberend over de toekomst van de wereld. Komt Minke Douwesz soms overeen met haar romanpersonage? "Veel van wat Ese overdenkt, heeft me zelf ook erg bedrukt". Ondanks alle misere is het boek moeilijk weg te leggen.'
NRC 17 februari 2023: Op de fiets naar de Krim, recensie door Thomas de Veen
'De roman heeft een zelfgenoegzame bewegingsloosheid die helemaal bij Ese past - in feite is ze depressief denk ik. Als Douwesz de intentie heeft gehad om dat aanschouwelijk te maken door een saaie roman te schrijven, en dat mogen we niet uitsluiten, is ze daarin geslaagd. Maar dat is wel een vervelend boek geworden.'
Trouw 18 februari 2023: Minke Douwesz is terug, Interview met Jann Ruyters
'De meestal zo gelijkmatige Ese voelt zich 'een losgeraakt deeltje voortgeblazen door de wind'. Wat is er aan de hand? Dat wordt langzaam onthuld: de grote en kleine veranderingen in Ese's leven (beschadigde heup, conflict met de nieuwe manager op school, verlies van vriendin), de crises in de wereld om haar heen, en hoe ze Ese raken. Prachtig hoe de auteur de fietstocht vervolgens een wending geeft die dit leven ook weer uit die alledaagsheid optilt, hoe Ese's lot iets over het onze zegt.'
Het Parool 18 februari 2023: Minke Douwesz over het verlangen naar verbinding, Interview met Marije de Wit
"Hoofdpersoon Ese is erg somber over het klimaat. Waarom wilde u daarover schrijven? "Over deze materie maakte ik mij als puber al druk. Een paar jaar geleden kreeg ik er echt heel veel last van. Een sombere periode leidde samen met ontzettend hete zomers en de dreiging die daarvan uitging tot een zekere wanhoop. Maar Ese rouwt ook om haar overleden geliefde Martie. Ik begon aan dit boek vanuit het gevoel: het systeem om mij heen bevalt mij niet, wat kan je daar als individu aan doen? Dat het gaandeweg steeds meer over verlies ging is er tijdens het schrijven in geslopen."
Tzum 19 februari 2023: Een viltje dat maar een keer plakt, recensie door Marie-Jose Klaver
'Douwesz' derde roman is klimaatroman, onderwijsroman en ontwikkelingsroman ineen. Net als Ese, die zichzelf als 'scheef, traag en uit het lood' omschrijft, beweegt het verhaal zich langzaam en enigszins haperend voort. Het laatste voorjaar heeft de verslavende kwaliteit van Strikt (2003) en Weg (2009).'
VPRO Boekengids 19 februari 2023: Een fietsende vrouw met een hoog VPRO-gehalte, boekbespreking door Katja de Bruin
"Zelden kwam ik een romanpersonage tegen dat zo'n hoog VPRO-gehalte had als deze Ese. Ze houdt van films, muziek, musea en boeken, heeft een poes maar geen auto, eet geen vlees maar drinkt wel graag een glaasje en brengt haar vakanties graag wandelend, fietsend en vogelkijkend door.'
De Groene Amsterdammer 23 februari 2023: Vrouw op weg naar verlossing, recensie door Marja Pruis
'De eigenaardige schrijfstijl van Douwesz, realistisch en terloops, niet neerkijkend op een detail meer of minder, betaalt zich hier ten volle uit. Het betekenisvolle en het betekenisloze gaan vanzelfsprekend hand in hand. De verhouding tussen Ese en Martie vormt het hart van Het laatste voorjaar. Het is een boek dat je lang met je mee kunt dragen. Douwesz schreef opnieuw iets dat voordehand liggend lijkt, werkelijk, en dat er toch nog niet was.'
De Volkskrant 25 februari 2023: Minke Douwesz geeft de Nederlandse literatuur een heldin om van te houden, recensie door Evelien van Veen
'Met een scherpe pen en veel verbeeldingskracht beschrijft Minke Douwesz hoe een vrouw alles achter zich laat om naar de Krim te fietsen, om het huis van grootheid Tsjechov te bezoeken. Ese Jelles is een heldin zoals de Nederlandse literatuur er maar weinig kent: een piekerende en tegelijk onverschrokken vrouw van middelbare leeftijd die met alles en iedereen rekening probeert te houden en toch volstrekt haar eigen weg gaat. '
Vrij Nederland 7 maart 2023: Minke Douwesz' Goede Mens in een ongevoelige wereld, recensie door Carel Peeters
'Het Laatste Voorjaar is als een sterk wisselend landschap. Het minutieuze realisme en de terugkerende dagelijkse dingen zijn als de vervelende lange rechte wegen die Ese moet afleggen. Maar de heuvels, bergen en afwisselende horizonten in de vorm van innerlijk discours, reflectie en herinneringen, hebben iets van die gelaagde 'complexe realiteit'. Het boek is daardoor even vervelend als opwindend.'
De Groene Amsterdammer online, 14 maart 2023: 21 vragen aan Minke Douwesz, door Ruben Stift